XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Orduz-gero, zotin-uts, bota dau adia,
Bakotxak dogun barne-zokora jatsia:
Jainko! Jainkoa! - diño -. Ene Aita guren!
Oker ba'diardutzut, azkets nire oben.

Zirimol dot barrena, naasi baizen erre,
Arimea bait-yata atsekabez ase:
Uin biurrizko itxas baltzenean irri,
Miñaren irrintzia dantzut aspergarri.

A ta ni ginduzuzan Zuk maitez estutu,
Sendian biziteko biok zoriontsu.
Ta, aren sabelean, Zuk ez zendun gatzatu
Bion maitezko suak ondutako kimu?.

Baiña, ene Jaun ona! Aitu zan gau batez
Aren bizi-argia! T'estal eusten lurrez...!
Nire biotz-miñaren mergatza geroztik!
Nok a barriz altx-azo erio-lurretik?.

Argi? Laiño? Zuk dozuz eskuan, alare,
Bizia ta eriotz. Onetsia zaite!..
Ta, zerbait arindua, maite illaren antza
Ikusia edo dau izarrez goirantza.

Oroi-arilka.

Min-otzikaraz doa erreka ozena,
Ertzez iragarririk illaren izena;
Onen ur obirantza senar samindua,
Maitearen lurrunez bildurik gogua.

Begien aurrez dauko zupu samingarri,
Beingoan dau osoro negar beroz busti.
Ta gero, lapur antzo, andik da estaldu,
Pozaren izpi mea dauala dirdaitsu.